W XX wieku znacząco zmieniły się nawyki żywieniowe Hiszpanów. Chociaż czynniki takie jak wiek, płeć, pozycja społeczna itp., mogą w pewnym stopniu wpływać na sposób odżywiania się, to jednak we współczesnej hiszpańskiej diecie wyróżnia się trzy podstawowe posiłki. Śniadanie z pewnością nie jest najbardziej obfitym posiłkiem w ciągu dnia i zwykle składa się po prostu z kawy z mlekiem (ewentualnie herbaty lub soku) oraz słodkiej bułki typu magdalena lub tostów. Śniadanie tradycyjnie spożywa się między 8 a 9 rano. Z kolei obiad jest głównym posiłkiem, który podaje się między 14 a 15. Kolacja w większości przypadków rozpoczyna się między 21 a 22. Posiłki weekendowe charakteryzują się długą przerwą po deserze przeznaczoną na tradycyjne „café, copa y puro”, czyli na kawę, kieliszek wina oraz cygaro. W wielu restauracjach serwuje się tak zwane danie dnia lub plato combinado (danie składające się z wielu komponentów i podane na jednym talerzu).
Zwyczajem kuchni śródziemnomorskiej jest podawanie do napojów niewielkich przekąsek zwanych w Hiszpanii tapas. W niektórych regionach na północy kraju, takich jak Kantabria, La Rioja, Kraj Basków i Nawarra, przekąski nazywa się pinchos lub pintxos, czyli w dosłownym tłumaczeniu kolce (nazwa odnosi się do wbitych w przekąski wykałaczek). W tych regionach przyjęło się sprzedawać przekąski na sztuki, zwykle wszystkie w tej samej cenie. W innych częściach Hiszpanii, a zwłaszcza we wschodniej Andaluzji, tapas serwuje się jako bezpłatny dodatek do każdego napoju. Zwyczaj jedzenia przekąsek w hiszpańskich barach na ogół odbywa się w godzinach popołudniowych lub wieczornych.
Istnieje wiele różnych opinii na temat klasyfikacji kuchni regionalnych w Hiszpanii. Są autorzy, dla których podstawowe kryterium podziału stanowią składniki dominujące w danej części kraju. Kierując się tą zasadą Enrique Sordo definiuje siedem regionów kulinarnych w książce zatytułowanej Arte español de la cocina, natomiast Luis Antonio de Vega wyodrębnia pięć regionów charakteryzujących hiszpańską kuchnię w przewodniku znanym pod nazwą Guía gastronómica de España. Z kolei Néstor Luján i Juan Perucho stworzyli jedną wspólną klasyfikację w książce pod tytułem Libro de la cocina española. We współczesnych książka opisujących hiszpańską gastronomię stosuje się klasyfikację polityczną, czyli podział kuchni regionalnych według siedemnastu wspólnot autonomicznych (wraz z dwoma miastami autonomicznymi).
Na terenie Hiszpanii istnieje wiele zwyczajów kulinarnych. Dawniej różnice regionalne były bardzo widoczne, natomiast współcześnie Hiszpanie posiadają jednolite zasady dotyczące żywienia. Przyjęło się, że śniadanie jest lekkie, a obiad to posiłek, który dostarcza najwięcej energii w ciągu dnia. Kolację spożywa się o zmierzchu i na ogół zdecydowanie później niż w innych krajach europejskich. Dzieci i osoby starsze jedzą zwykle dodatkowy posiłek między obiadem a kolacją, zwany popularnie podwieczorkiem.
Należy podkreślić, że obecnie hiszpańskie zwyczaje kulinarne bardzo się zmieniły, czego odzwierciedleniem są wyniki ankiety przeprowadzonej na zlecenie Ministerstwa Rolnictwa, Żywności i Środowiska Naturalnego, które pokazują, że Hiszpanie większość posiłków spożywają poza domem, to znaczy, w barach, restauracjach i sieciach fast food.
